உன்னை நான் யாசிக்கின்றேன் (Unnai Nan Yasikkindren) 15

ஆசிரியர் குறிப்பு (Author’s Note)

‘உன்னை நான் யாசிக்கின்றேன்’ (Unnai Naan Yaasikkindren) என்பது நந்தகியாகிய எனது (Nandhaki) சுயப்படைப்பு. இது முன்பு எனது தனிப்பட்ட வலைப்பூவில் வெளியானது, தற்போது முழுமையாக NandhakiNovels.com தளத்திற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளது. காப்புரிமைப் பெற்றது.

இந்த அத்தியாயத்தில் (In this Chapter):

குல்ஃபி வாங்கும் இடத்தில் சன்விதாவைச் சீண்டும் அச்சுதன்! காணாமல் போன போன் எப்படி கிடைத்தது? மானஸாவிற்குப் பார்த்திருக்கும் மாப்பிள்ளை மாதவனை சன்விதா எப்படி கலாய்க்கிறாள்? அருண் – மானஸா இடையே மலரும் காதல். சிரிப்பும் குறும்பும் கலந்த கலாட்டா அத்தியாயம்.

யாசகம் – 15

அவன் முகம் புன்னகையில் பூரண சந்திரனாய் மலர்ந்தது.

“இந்த கொசுவுக்கு இங்க என்ன வேலை” இப்போது அவள் கவனம் மானாஸாவையும் அருணையும் தாண்டி அவர்கள் பின் சற்று தூரத்தில் நின்ற அக்காவுக்கு பார்த்திருருந்த மாப்பிள்ளை மீதிருந்தது.

“பெயர் அருண் அப்பா பெயர் திலீபன், இரண்டு அண்ணன்கள் இருவருக்கும் மணமாகிவிட்டது, வீட்டின் செல்ல பிள்ளை திலீபன் & சான்ஸ் கம்பெனி பட்னர், AK இண்டஸ்ட்ரீஸ்ல் நண்பனுக்காக பிஏ மாதிரி இருக்கின்றான். ஆனால் உண்மையில் ஷேர் ஹோல்டர், மிக சிறந்த நண்பன், ரெம்ப நல்லவன் சிகரெட் கூட குடிக்க மாட்டான், நம்பி பொண்ணு கொடுக்கலாம்” அவன் ஆழ்ந்த குரல் அவளின் காதருகே ஒலிக்க அவன் மூச்சின் வெப்பம் காதையும் கழுத்தையும் தீண்டி மறைந்தது. 

“வாவ் உனக்கு எப்படி இவ்வ்……..” கேட்டவாறே திரும்பியவள் வாக்கியம் பாதியில் தேய்ந்து மறைந்தது அருகே நின்றவன் குறும்பு கொப்பளித்த கண்களை பார்த்து.

மேலிருந்து கீழாக பார்த்தாள். கோட் பிளேசர் எதுவுமின்றி ஷர்ட் மட்டுமணிந்து டையை தளர்த்தி இரண்டு பட்டன்கள் கழன்று இருக்க சற்று கலைந்திருந்த கேசம் காற்றிலாட முகம் களைத்திருந்தாலும் புன்னகையுடன் ஆளை அசரடிக்கும் அழகுடன் நின்றவன் சாட்ஷாத் அச்சுத கேசவனே தான். 

‘கண்ணா இது அநியாயம்’ நொடியில் மனம் கண்ணனிடம் முறையிட ‘ஏய் என்னிடம் வாராதே உனக்கு பார்வை திவ்யமாதான் தந்திருக்கேன்’ என்று கண்ணன் கழன்று கொண்டான். 

“நீ நீங்.. இங்.. எங்” அவனை பார்த்த அதிர்ச்சியில் வார்தைகள் வருவேனா என மல்லுக்கு நின்றது. “அ அ அது… ” கையிலிருந்த குல்பி தவறி விழ போக அதை லாவகமாக பிடித்தவன் வாயில் வைத்து உறிஞ்சியவாறே ஒற்றை புருவம் தூக்கி கேட்டான் “யாரது ஜித்தன்…”

அவன் கேட்ட கேள்விக்கு பதிலளிக்காமல் ஆழ்ந்து சுவாசித்தவள் கேட்டாள் “நீங்க எப்ப வந்தீங்க”

“நீ தனியா நின்று குல்பி வாங்கும் போதே”

“அப்ப அந்த கார்ட் உங்களதா” ஆமென தலையசைத்தவன் கையசைக்க ஒருவன் சிறு தட்டில் புது குல்பி ஒன்றை வைத்து நீட்டினான். அதை எடுத்து கொடுக்க அதை அலட்சியம் செய்து அவனை தாண்டி போக எத்தனித்த போதே புரிந்தது நன்றாக கார்னரில் தன்னை லாக் செய்து வைத்திருக்கிறான் என்பது. (அவ்… அவன் எங்க செய்தான் நீதானேடி இழுத்துட்டு போன)

“எங்க போற” தெரிந்தே சாதாரணமாக கேட்டான்.

“குல்பி வாங்க மேன் கொஞ்சம் விலகுங்க” எரிச்சலுடன் பதிலளித்தாள்.

“அதான் இங்கே இருக்கே” கையிலிருந்ததை நீட்டினான்.

“நானே வாங்குவன்” அலட்சியமாய் பதிலளித்தாள்.

“ம்கூம், இன்று இங்கே யாருக்கும் குல்பி விற்கக்கூடாது, இட்ஸ் மை ஆர்டர்” அவள் கண்களை அசையாமல் பார்த்தவாறே தனதருகே நின்ற ஆகாஷிடம் உத்தரவிட ‘இது என்ன அநியாயமாய் இருக்கே’ என்று விழித்தாள் சன்விதா. அவன் உத்தரவை தலை மேல் கொண்டு நிறைவேற்றினான் அவன்.

அருகே இருந்த கடையில் சிறுபிள்ளை குல்பி கேட்க அச்சுதனை பயத்துடன் பார்த்த கடைக்காரன் “இது விற்பனைக்கு இல்லமா” மறுத்துவிட்டான். அழுத குழந்தையிடம் “இது எல்லாம் பழுதா போச்சுடா” என்று இருவரும் சேர்ந்து சமாளித்தார்கள். 

சன்விதா அச்சுதனை முறைக்க குல்பியை கண்ணால் காட்டினான்.  வாங்காமல் விட மாட்டான் என்பது புரிய  எடுத்தவள் அவன் சுவைக்கும் குல்பியை பார்த்து “அ அ அது என்னது ” வாய்க்குள் முனங்கினாள்.

“ரெம்ப டேஸ்ட்டியா இருக்கு வேணுமா?” என கூறி கண் சிமிட்ட வேண்டாம் என தலையசைத்து ஏனென்று புரியாமலே சட்டென சிவந்தாள் சன்விதா.

“நான் குல்பியை சொன்னேன்” என்றவனை பார்த்து ‘பின் வேற எது டேஸ்ட்டி’ என்று சொன்னான் என்பது போல் சிறு குழந்தையாய் விழித்தவளை பார்த்து சட்டென சிரித்தவன் “நீ இன்னும் வளரனும் வா” என்றான்.

தன் உயரத்தை கண்களால் அளந்தவள் ‘இதுக்கு மேல வளர முடியாது ம்க்கும்’ மனதினுள் நினைத்தவள் “எங்கே” கேள்வி கேட்டவளிடம் “உன் போன் ஹாண்ட் பாக் வேணாமா?” திருப்பி கேட்டான். “ஐய்ய்ய்….. கிடைச்சுட்டா….? எப்படி? எங்கே இருக்கு? முதலே சொல்லியிருக்கலாம் தானே..”

கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டவாறு அவனுடன் கூட நடந்தவளை சுவாரசியமாக பார்த்தான் அச்சுதன்.

துள்ளலுடன் அவனுடன் நடந்தவள் “அப்பாடி பேங்க் போய் தூங்கி வழிய தேவையில்ல, இன்னொரு போன் வாங்க தேவையில்ல ஊஹூ…..”

அருகே இருந்த கஃபேயில் நுழைந்து ரிசெர்வ் செய்திருந்த மேஜையை நோக்கி நடந்தவன் கேட்டான் “தனியாகவா வந்தாய்?” அவள் வீட்டை விட்டு வெளியில் காலடி வைக்கும் போதே யார் யாருடன் எந்த தெரு வழியாக எந்த வாகனத்தில் போகிறாள் என்பது முதல் அவனுக்கு தகவல் வந்திருந்தது. இருந்தும் தெரியாதது போல் கேட்டான்.

அவளோ வெகு கவனமாக தூரத்தில் தெரிந்த ஜோடியை கவனித்து கொண்டிருந்தாள். “போனை தா மேன்” அச்சுதனிடம் கையை நீட்டினாள்.  புதிய மாடல் ‘நோக்கியா பியோ வியூ’  போன் அவள் கைகளில் வைக்கப்பட  அதை பார்த்தவள் “ச்சு இது என்னோடது  இல்லை ” சலித்துக் கொண்டே திருப்பி கொடுத்தாள். மீண்டும் அவள் கைகளில் வைத்து மூடியவன்  “உன்னுடையது தான்” அழுத்தமாய் கூறினான்.

“நீங்க வேற ஒருவருடைய போனை எடுத்திடீங்க திருப்பி கொடுத்திருங்க இது என்னோடது இல்ல” மீண்டும் மறுத்தவள் எதோ சொல்வதற்குள் “சன்வி” ஒரு குரல் இடையிட்டது. உற்சாகமாக “ஏய் கரண் வாவா குல்பி வாங்கி தாறன் என்று பாதி வழியில் விட்டுட்டு போயிட்டா இல்ல உனக்கு இருக்கு, அங்க பார் நான் சொல்லல” அருணையும் மானஸாவையும் காட்டினாள்.

அவள் தலையில் செல்லமாய் தட்டியவன் அச்சுதனை நோக்கி “ஹலோ, ஹொவ் ஆர் யூ?” என கைகொடுத்து ஏற்கனவே அறிமுகமானவன் போல் அச்சுதனுடன் பேச, இயல்பாய் கை கொடுத்து விட்டாலும் அச்சுதன் அவனை சிறு திகைப்புடன் பார்த்தான். அதுவரை அக்காவை கவனித்த சன்விதா திரும்பி திகைத்த அச்சுதனை கூர்ந்து நோக்கினாள்.

சன்விதாவின் முகத்தை கூர்ந்தவனுக்கு முதல் முறையாக தன் மீதான அவளின் கோபத்திற்கான காரணம் புரியாமல் கேட்டான் “டிட் ஐ மிஸ் சம்திங் ஹியர்…..!” 

சன்விதா உதட்டை சுழித்து கழுத்தை வெட்டி திருப்பினாள் “கரன் அவரை விடு,  பெரிய ஆட்கள் ஞா….” “சன்வி” என்ற கரனின் கண்டிப்பான அழைப்பில் பாதியில் நிறுத்தினாள்.

ஓ… இவன்தான் அந்த கரணா மனதினுள் நினைத்த அச்சுதன் கண்கள் முன்னே இருந்தவனை எடை போட்டது  சிரித்த முகம் கனிவு நிறைந்த கண்கள் அச்சுதனின் உயரம் இருந்தான், பார்த்தவுடன் சொல்லலாம் பழகுவதற்கு எளியவன் ஆனால் அவனையும் உடைகளையும் பார்த்தால் நிச்சயமாக கூறலாம் அவன் மிடில் கிளாசை சேர்ந்தவன் கிடையாது. அச்சுதனுக்கு அவனை இதற்கு முன் பார்த்த நியாபமே இல்லை ஆனால் அவன் அறிமுகமானவன் போல் பழகினான் நிச்சயமாக சன்வி மூலமான அறிமுகம் போல் இல்லை. புருவத்தை நெறித்து ஆழ்ந்து சிந்தித்தவனுக்கு உறவு, தொழில் வட்டம், கிளப் என எந்த இடத்திலும் சந்தித்ததாக நினைவில் இல்லை.

“இதற்கு முன் சந்தி…..”

“சன்வி, கரண்….” மறுபடியும் யாரோ இடையிட்டனர்.  கண்களை மூடி “இந்த கொசுத் தொல்லை  தாங்க முடியல” வாய்க்குள் முனங்கினாள் சன்விதா.

எதோ சிந்தனையில் ஆழ்ந்திருந்த அச்சுதன் “ஹா என்ன?” என்றான்.

“இல்ல எனக்கு ஒரு அடிமை வேணும்” என்றாள் சன்விதா.

“ஆகாஷ்….” அழைக்க அருகே வந்தவனிடம் சன்விதாவை கண்ணால் காட்ட அவன் “மேம்” என்று அவள் உத்தரவுக்கு நின்றான். அவனை அழைத்து காதருகே எதோ சொல்ல முதலில் அதிர்ச்சியில் விரிந்த அவன் கண்கள்  மகிழ்ச்சியில் திளைத்தது. அருணை பிடித்தவர்களில் அவனும் ஒருவனாயிற்றே.

அன்று மானசா அலுவலகம் வந்திருந்த போதே கவனித்துவிட்டான். மானசவை பார்த்துவிட்டு என்ன அலுவலாக வந்தாள் என்று விசாரிக்கப் போக முயன்றவனைப் பிடித்து நிறுத்தியிருந்தாள் நிலா.

“ஏன்” என்று கேட்கவே “கொஞ்சம் பொறுடா ஸ்கை எனக்கு காலேஜ் டைம்ல இருந்தே ஒரு டவுட். அருண் சேருக்கு மனு மேல் ஒரு இது” விளக்கமளித்தவள் பல்லிடுக்கில் நகத்தை கடித்தபடி அவனையே பார்த்திருந்தாள்.

“நகம் கடிக்காதே” கண்டித்த ஆகாஷ் கேட்டான் “அது என்ன இது”

“வூட் ஹெட் உனக்கு ஒன்னுமே தெரியாது மேன்”

“யு மீன் மரமண்டை”

“எச்சுடா மங்கி”

கோபத்துடன் அவளை திரும்பிப் பார்த்தவன் மலர்ந்த முகத்தைப் பார்த்து தன்னை மறந்து நின்றான்.

“யெஸ்….” துள்ளியவள் ஆகாஷ் கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டவாறே “அருண் சார் உண்மையாவே மானசா அக்காவை லவ் பண்ணுறார். ஏகே சாரிடம் சொல்ல வேண்டும்” துள்ளி ஓடினாள் நிலா. ஆகாஷ்தான் உலகம் மறந்து நின்றிருந்தான்.

அவர்கள் இருவரும் சென்றதும் ஆகாஷை அழைத்த அச்சுதன் “மானசாவிற்கு பார்த்திருக்கும் மாப்பிள்ளை தொடர்பான அனைத்து தகவல்களும் வேண்டும்” உத்தரவிட சந்தோசமாகவே சேகரித்தான். ஆனால் கிடைத்த தகவல்கள் ஆகாஷுக்கே கோபம் வர வைக்க தகவல்களை அப்படியே அச்சுதனிடம் சேர்ப்பித்திருந்தான்.

இப்போது அந்த மாப்பிள்ளை சிகாமணிக்கு இன்னொரு சந்தர்ப்பம்…. வாய்க்குள் நகைத்தவாறே அங்கிருந்து சென்றிருந்தான்.

அருணும் மானசாவும் அதே மேஜைக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். மீண்டும் ஓர் அறிமுக படலம் நடக்க புதிதாய் வந்தவன் மானசாவுக்கு பார்த்திருந்த மாப்பிளை மாதவன். அருணின் முகம் விழுந்துவிட்டது.  “எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு” என்று கழன்று கொள்ள பார்க்க “கொஞ்சம் இருங்க ஜிஜு” அவன் கையை பிடித்து இழுத்து இருத்தினாள் சன்விதா.

“இல்ல…..  அருண்”

அவளின் இந்த ஜிஜூவில் கரண் மானஸா இருவரும் தூக்கிவாரி போட்டபடி அவளை பார்த்தார்கள். ஹிந்தியில் அக்காவின் கணவனை அழைக்கும் முறை அத்தை வட நாடு என்பதால் இது போன்ற ஹிந்தி வார்தைகளை வீட்டில் பயன்படுத்துவார்கள். மாதவனை அழைக்க மறுத்தவள் இலகுவாக அருணை அழைத்துவிட்டாள்.  “இருங்க ஜிஜு இந்த காரப்பன் பூச்சியை நசுக்கிட்டு வாரன்” அருண் காதில் கூறியவள் ஆகாஷுக்கு கண்காட்டினாள்.

அந்த வட்ட மேஜையில் சன்விதாவின் அருகே அச்சுதன் அடுத்து கரண், மாதவன் மானஸா அருண் என அமர்ந்திருக்க அருண் குழப்பத்துடன் கூறினான் “என் பெயர் ஜிஜு இல்ல அருண்”

“ஹா தெரியும்” என்றவளின் ஒர விழி பார்வை ஆகாஷ் மீதிருந்து. அருகே இருந்த அச்சுதன் விழிகள் மானஸாவை ஆராய்ந்து சிவந்த கன்னத்தை பார்த்து கணக்கு போட்டு கிடைத்த விடையில் சட்டென பளிச்சிட்டன. சன்விதாவின் பின்புறம் இருக்கை மீது கையை நீட்டி இருந்தவன் அப்படியே அவள் புறம் குனிந்து “உன்னோட அக்கா என்னை ஜெட்ஜி சொன்னால் நீ அருணை ஜிஜு சொல்லாம்” குறும்ப மின்ன கூறினான்.

“முகரக்கட்டை” அவனை தோளில் கைவைத்து தள்ளிவிட பின்னால் சென்றவன் வாய்விட்டு சிரித்தான். தன் நண்பனை நினைத்து அவனுக்கு அவ்வளவு சந்தோசமாக இருந்தது. ஆனால் அவனே அந்த நண்பனின் திருமணத்தை நிறுத்த நினைப்பான் என்று கனவில் கூட நினைக்கவில்லை.

கரண், ஆகாஷையும் சன்விதாவையும்  யோசனையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இவள் என்ன குறும்பு செய்து வைக்க போறாளோ என்று சிரித்துக் கொண்டிருந்த அச்சுதனிடம் திரும்பி “அச்சுதன் ப்ளீஸ் ஆகாஷை திரும்ப அழையுங்கள் சன்வி ஏதோ குறும்பு செய்கிறாள்” வேண்டுதலாக கேட்டான்.

“முடியாது உமாகாரன், நான் அப்படி உத்தரவை மாற்றினால் எதிர்காலத்தில் அவளை மதிக்க மாட்டார்கள் அதை நீங்கள் அவளிடம் தான் சொல்ல வேண்டும்” அச்சுதனுக்கு தன்னை நினைத்தே ஆச்சரியமாக இருந்தது கரண் என்ற பெயரை கேட்டாலே தான் கொதித்தது எங்கே இப்போது அவனுடன் சகஜமாக உரையாடுவது எங்கே.

கரண் முகம் அவனையறியாமல் சட்டென மலர்ந்துவிட்டது அவளுக்காக இவ்வளவு தூரம் யோசிக்கின்றானா என்று.

“சன்வி நீ என் செல்லம் தானே ” என்று கரண் தொடங்க” காதை விரலால் மூடி இரு பக்கமும் தலையை ஆட்டியவாறே கூறினாள் கேட்க மாட்டேன் கேட்க மாட்டேன் கேட்க மாட்டான் கேட்கவே….. மாட்டேன்”

குழந்தைத்தனமான செயலில் அவளின் இருக்கையில் பின்புறமிருந்த கையை எடுத்து தலையை பிடித்து ஆட்டத்தை நிறுத்தியவன் “தலை கழன்று விழ போது, அவர் என்ன சொல்றார் என்றுதான் கேளேன். இதை நான் வேற வழியில் டீல் பண்ணுறன். ஆச்சுவலி ஐ ஆல்ரெடி ஸ்டார்டட்” என்றான்.

இவர்கள் சிரிப்பையும் செயலையும் பார்த்த மாதவன் முகம் சுருங்கி “சன்வி உன்னை சொல்லியிருக்கன் இல்ல சும்மா சும்மா கண்டவர்களுடன் பேசாதே என்று நேற்று கூட வீட்டுக்கு வர லேட் ஆகிட்டு போல இதெல்லாம் சொல்லி கொடுத்து வளர்க்க மாட்டீர்களா?” தன் உரிமையை நிலை நாட்ட அவளை அதட்டி மானஸாவிடம் பாய்ந்தான்.

கண்களை சுருக்கி தலை சாய்த்து பார்த்தாள் சன்விதா. அக்காவிற்கு இன்னொருவன் மீது விருப்பமில்லை எனும் போதே இந்த மாப்பிள்ளை வேண்டாம் என்று மல்லுக்கு நின்றவள் இப்போது அக்காவின் விருப்பம் எங்கே என்று தெரிந்த பின் விடுவாளா? ‘இவனுக்கு என்ன தைரியம் இருந்தால் அக்காவை அதட்டுவான்’ மேஜையை நோட்டமிட்டவள் சில்லி சோஸ் போத்தலை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.

“கண்ணாளனே அவன் கண்களை நீதான் கலங்க வைக்கணும், அவன் கண்களில் சிந்தும் கண்ணீரை நான் பார்க்கணும் “  பாடியவாறே அருகே இருந்த குட்டி பிளேட்டில் ஊற்றினாள்.

“சன்வி வேணாம்”

“சொன்னால் கேள்”

“பாரு உன் தங்கச்சிக்கு மனநிலை சரியில்லை போல அன்றே சொன்னனான் போய் மருந்தெடுக்க சொல்லி நீங்கள் தான் கேட்கவில்லை” பெரிய மனிதன் போல அங்கலாய்த்தான்.

கரண் மானஸா இருவரும் ‘பைத்தியமாட நீ’ என்பது பார்த்தார்கள்.

இருவர் சொன்னதையும் காற்றில் விட்டவள் ஊற்றும் போது கைகளில் கொட்டி கொண்டு அதை பேப்பர் டிஸ்ஸுவில் துடைத்து துடைத்த டிஸ்ஸுவை கவனமாக எடுத்து வைத்தவாறு பாடிக்கொண்டிருந்தாள் “சுற்றி நடப்பது அறியாத பேதை இது…. சிந்திக்க வாய்ப்பில்லையே  லாலாலாலா லாலா…..” .

சன்விதாவை ரசித்து கொண்டிருந்த அச்சுதன் முகம் கடுமையை தத்தெடுக்க கண் விழியை மட்டும் திருப்பி மாதவனை பார்த்தவன் அவனது கார்ட்ஸ் அருகே வர முயல மெல்லிய கையசைவில் நிறுத்திவிட்டு ஒரு கணம் ஆகாஷ் ஜூஸ் எடுப்பதையும் சன்விதா செய்வதை கூர்ந்து பார்த்தவன் முகம் சிரிப்பை தத்தெடுக்க கஷ்டப்பட்டு அதை அடக்கியவன் ஆகாஷ் வருவதை வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

அருணின் கைகள் முஷ்டியாக மாதவனை வெளிப்படையாகவே முறைக்க தொடங்கினான்.

தொடரும்… (To be continued)

Previous Chapter

Next Chapter

© 2025 Nandhaki Tamil Novels. All rights reserved. Unauthorized reproduction or distribution of this material is strictly prohibited.